Het is 0300 uur. Met een gevoel dat ergens tussen frustratie en acceptatie in zit stap ik uit bed. Voor de zoveelste keer in de afgelopen periode. Houdt het dan nooit op?!
Burn-out
Herstellend van een burn-out zit ik momenteel midden in een re-integratietraject. Het gaat steeds beter, absoluut, maar lang niet snel genoeg natuurlijk. Volgens het ‘plan van aanpak’ had ik al weer een aantal weken volledig aan het werk moeten zijn maar het loopt nog niet als gepland. Mijn energielevel kent nog regelmatig stevige dalen en zakt soms tot dik onder het nulpunt. Zittend aan de keukentafel vraag ik mezelf af of ik de situatie waarin ik me bevind wel op een goede manier bekijk. Even onder ons; diep van binnen weet ik wel dat ik me best graag verschuil achter een soort van ‘slachtoffer-gevoel’. Niet omdat het fijn is om slachtoffer te zijn, maar vanuit die optiek kan ik de verantwoordelijkheid voor mijn situatie makkelijk van me afschuiven…
Te lang heb ik te veel tijd besteed aan te veel verschillende dingen waardoor ik te veel van mezelf vroeg. En nu betaal ik de rekening. Wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten. En dat is dan ook precies wat ik soms doe. ‘Lekker’ zitten op mijn blaren zodat ik precies kan voelen hoe vervelend het is. Hoeveel pijn het doet. Want dat het pijn doet is zeker. Maar of zitten de beste optie is bij een verbrand achterste..?! Het antwoord laat zich raden. Met je volle gewicht op een pijnlijke plek drukken zorgt er niet voor dat de pijn minder wordt.
De kracht om te kiezen
De waarheid hierover inzien en tot je door laten dringen doet ook pijn. Beseffen dat je onbewust kíest voor de ‘slachtoffer-benadering’ is niet ego strelend. Wél verhelderend! Want als ik onbewust het ene kies, kan ik dus ook bewust het andere kiezen. Ik kan de kracht van mijn wil gebruiken om een negatief patroon te doorbreken. Die kracht van de wil is een prachtig geschenk van God!
Als ik moe ben door te weinig slaap is de weg van de minste weerstand eraan toe te geven en zo zelfmedelijden te genereren. Dát is het zitten op je blaren. Door de kracht van mijn wil in te zetten kan ik ook kiezen om te gaan staan, middenin die negatieve gedachtestroom. Ik kan mezelf zelfs dwingen om tégen de stroom in te gaan; de weg omhoog! Het is hetzelfde als met het geloof; als ik op mijn gevoel af ga, komt de stroom van twijfel op gang die me naar beneden wil trekken. Focus ik me echter op de waarheid van Gods woord, dan ben ik in staat de twijfel in de Naam van Jezus te doorbreken en te overwinnen.
Een dag later bevestigt een vriend ongevraagd mijn gedachtegang: “Martijn, de mens is door God gemaakt om te heersen.”
God zei tegen de mens: “Bevolk de aarde en breng haar onder je gezag.” – Genesis 1:28 –
‘Zijn’
Gemaakt om te heersen, niet om te ondergaan. De wil, een geschenk van God, is een krachtig instrument om te kiezen. Om te gaan staan wanneer iedereen blijft zitten. Om tegen de stroom in te roeien. Om te kiezen tégen de gebrokenheid die er schuilt in berusting, vóór de heelheid van gezond gezag. Gezag op de plek die God je gegeven heeft. Gezag over je omstandigheden. Over de invloed die je daarop kunt uitoefenen.
Het is inmiddels 0700 uur geworden en boven hoor ik de geluiden van twee ontwakende herrieschoppertjes. Ik besluit om me vandaag niet te richten op mijn gevoel van vermoeidheid en mijn dag, humeur en de sfeer in huis hierdoor niet te laten beïnvloeden. Vandaag bén ik geduldig. Vandaag bén ik liefdevol. Vandaag bén ik de aangewezen persoon om mijn gezin te ondersteunen waar nodig. Ondanks de omstandigheden. Of misschien zelfs wel dankzij de omstandigheden. Vandaag bén ik. En de wereld om me heen reageert daarop.
Martijn
