Opgevangen

ieder hart heeft eigen pijn
eigen tranen, eigen smart
ieder huis zijn eigen kruis
elk verhaal zijn eigen zwart
elk geheim zijn eigen slot
elk verlangen eigen schuld
elke ziel verlangt naar God
naar begrip en naar geduld

wij kijken nu nog door een waas
herkennen onze naasten niet
gedragen ons zo dom en dwaas
omdat ons kijken nog niets ziet
Maar straks dan staan wij oog in oog
ontvangen onze ware naam
dan vormen wij een regenboog
alle gebroken harten saam

want dán is onze smart erkend
De tranen die zijn opgevangen
worden als sieraden bestemd
en om onze hals gehangen

houd dus de blik op Hem gericht
Hij kent de eigenheid van pijn
vangt de tranen van je gezicht
bij Hém mag je verdriet er zijn