Gebroken. Mijn lichaam voelt aan alsof ik de hele week in de sportschool aan gewichten heb getrokken. In mijn hoofd is het een chaos. Onrust. Misschien zelfs wel wanhoop. Zo is het nu al maanden lang. Hoe kom ik hier ooit nog uit? We lopen de IJsselhallen in voor een event van de 4e musketier: ‘Zon, sta stil!. Henk Stoorvogel preekt die middag over Jozua 1, waarin God tegen Jozua zegt dat hij sterk en moedig moet zijn. Sterk en moedig. Dat zou ik ook wel willen zijn. Maar de werkelijkheid is anders: ik voel me op dat moment slap en bang.
Geloofscrisis
Die woorden dreunen nog heel lang na in mijn hoofd. Zegt God dat ook tegen mij? Hoe doe ik dat dan? Ik besluit sterk en moedig te zijn en geef mezelf op voor een karakterweekend. Al snel zak ik door het ijs. Ik ben niet sterk en moedig, maar zou dat wel moeten zijn. Op dit moment heb ik een burn-out achter de rug en worstel ik met depressieve gevoelens. Het dieptepunt van de depressie moet dan nog komen. Gelukkig weet ik dat op dat moment nog niet. Achteraf kan ik zeggen dat ik al wel middenin een hele diepe geloofscrisis zat. Natuurlijk weet ik wel dat God schepper is. Ook van mij. Dat Jezus verlosser is en dat hij ook gestorven is voor mijn ellende. Dat de Heilige Geest sinds Pinksteren in de harten van Gods kinderen woont. Ook in mijn bange hart. Maar ik ervaar het niet. God voelt zo ontzettend ver weg. Dat gevoel maakt alle kennis van God waardeloos. Mijn geloof is op dat moment zo klein. Ik ben ook niet sterk genoeg om op karakterweekend te gaan en meld mij af. Een hele grote teleurstelling.
God draait het om
Inmiddels ben ik jaren verder. Depressie overwonnen. Een nieuwe start gemaakt. Ik weet en ik voel en geloof dat God al die tijd bij mij is geweest. Het is een hele leerzame en intieme tijd met God geweest. Ik geloof dat God ons wil gebruiken om een ander tot zegen te zijn op de gebieden waarop we zelf zijn beproefd. Ik heb dat inmiddels al vaak gemerkt. Het is echt een wonder hoe God je ellende omdraait en je tot zegen laat zijn voor anderen.
Je hebt een keuze
Ik merk dat ook als ik mijn zoontje naar bed breng. Hij is bang en zijn fantasie gaat met hem op de loop. Daardoor verliest hij zich helemaal in het bang zijn. Intuïtief pak ik zijn Bijbel en begin te lezen: “wees sterk en moedig”. God roept ook mijn zoon op om sterk en moedig te zijn. Hoe kan dat nou? Mag hij niet gewoon ook bang zijn? Natuurlijk is het prima om af en toe bang te zijn voor dingen die op je af komen. Maar God vraagt je wel om die keuze. Kies je ervoor om sterk en moedig te zijn of slap en bang? Ben je als David die op zijn uitdagingen af gaat; of zoals Saul die wegloopt voor zijn angsten?
Toch sterk en moedig
God vraagt van Jozua om sterk en moedig te zijn, maar laat hem daarin niet aan zijn lot over. God belooft Jozua altijd bij hem te zijn en hem het beloofde land in bezit te geven. Jozua moet zelf stappen zetten. Hij moet in beweging komen. Op de uitdaging af. God zorgt voor de rest. Even later dreigt Jozua toch de moed te verliezen, maar God herinnert hem aan zijn belofte en spoort Jozua nog een keer aan om sterk en moedig te zijn. Ik vertel het allemaal aan mijn zoon en merk dat het hem wat doet. Hij ziet het. En ik zie het ook. De les van Jozua 1 is geland. Ik heb ervoor gekozen om sterk en moedig te zijn. Inmiddels weet ik dat God mij kracht geeft als ik niet sterk genoeg ben en moed als ik toch angstig wordt. Dat geeft zoveel rust.
