Als ik ’s avonds in mijn bed de tijd heb om te bidden Klaar om eindelijk rust te vinden in mijn herrie hoofd Als de bijbel open gaat, soms zomaar in het midden Is het net alsof ik in mijn denken word verdoofd Geen gevoel, geen ontzag, enkel dwaalgedachten Steeds opnieuw probeer ik nog te focussen op U Maar mijn hart, mijn verstand, álles laat U wachten Want ik ben er even niet, niet meer hier en nu ‘Geest’ verzucht ik zachtjes, ‘maak een bede voor de Vader! Want ik weet gewoon niet meer, wat ik Hem zeggen wil ’t is een grote chaos, schep een mooi en helder kader. Roep Uw vrede in mij los en maak mijn stemmen stil’ “Kind!” De zachte adem van de Geest komt bij mij binnen “wees niet bang, Ik ken allang de wensen van je ziel. Onuitsprekelijk maak Ik voor jou de juiste zinnen.” En dan word mijn denken kalm, verandert heel subtiel.. Mijn ogen vallen dicht terwijl U, Geest, mijn vele vragen Voor de troon van God brengt. Hij de herder, ik het schaap.. En ’s morgens als ik wakker word begint het me te dagen: U geeft het Uw beminden in de vrede van de slaap!
