Hanneke Stark-ten Voorde

April 1940. De zussen Janna en Lenie Vos hebben een kindertehuis waar ze onderdak bieden aan longpatiëntjes die vanwege hun gezondheid in de rijke boslucht van Driebergen moeten herstellen. Alles lijkt vredig, maar op de achtergrond komt de dreiging van de oorlog steeds dichterbij. De situatie blijkt onveilig te zijn voor de kinderen en daarom worden ze door hun ouders weer naar huis gehaald. De zussen besluiten om hun huis en hart open te stellen voor Joodse kinderen. Maar is dat niet te riskant? Mogen ze vertrouwen op de wetenschap dat ze hiertoe door God geroepen zijn? Na Ondergaande zon schreef Hanneke Stark-ten Voorde opnieuw een indringende oorlogsroman die aanzet tot nadenken over het maken van keuzes en de gevolgen daarvan.

Wat is er aan hand met Merith? Waarom gedraagt ze zich zo vreemd?’ Een akelig voorgevoel spookt door Christines hoofd als ze ziet dat haar tweelingzus een lekker stuk taart laat staan. Wanneer de signalen zich opstapelen, confronteert Christine Merith met haar vermoeden. Hoewel Merith haar eetprobleem ontkent, is het voor haar familie duidelijk: ze is ziek en heeft dringend hulp nodig. Merith vecht wanhopig tegen Anna, de innerlijke stem die haar dwingt om niet te eten en zo veel mogelijk calorieën te verbranden. Wanneer zal het gevecht in haar hoofd eindelijk ophouden? En waar is God in deze afschuwelijke strijd? Laat Hij Zijn stem nog horen?