Martijn van der Veer

Een paar weken terug schreef ik erover dat ik ontdekte terug naar de basis te moeten. Naar de kern van mijn bestaan. Het fundament waar mijn leven op gebouwd is. Gelukkig vormt geloof in Jezus die fundering waarop in de loop van de tijd een wirwar van bou

De vakantieperiode zit er voor de meesten weer op. Voor ons, regio midden in ieder geval wel. Het leven van alledag is weer van start gegaan en de rust die de vrije tijd gaf is soms alweer ver te zoeken. Zélf heb ik wel baat bij dit ritme om verschillende

Jezus is Koning.  Hij is mijn Koning. Hij is jouw Koning. En Hij is ook de Koning van de Frans-Tunesische vrachtwagenchauffeur. Hij is namelijk Koning over alles. Hij regeert over alles. Alles is door Hem gemaakt. Alles is voor Hem gemaakt. En alles i

Zittend in de kerk besef ik te staan op schouders van ouders, op hún werk. Hún werk in het koninkrijk als knechten van God die met veel discipline doctrines nastreefden, hieruit leefden. Het zijn de schouders van deze ouders waar wij op mogen bouwen in ve

Het verhaal van de twee zoons, is voor mij één van de mooiste verhalen uit de Bijbel. Het is zo’n verhaal wat ik lees en herlees. En iedere keer als ik bij het punt kom dat de vader zijn zoon van verre aan ziet komen, slaat mijn hart een paar slagen extra

“Some time later the Moabites and Ammonites, accompanied by Meunites, joined forces to make war on Jehoshaphat.”  – 2 Chronicles 20: 1-2 – (MSG) Vriendschap Een paar blogs geleden schreef ik hoe een vriend en ik op de top van een berg in Schotland de

Na het schrijven van het blog van vorige week stap ik op de fiets. Noodgedwongen, omdat hardlopen er even niet inzit; blessure aan m’n heup door overbelasting. Het kan verkeren. Met een vrouw die keihard trainde voor de Muskathlon in Bulgarije/ Griekenlan

Geen veroordeling. Gewoon geen. Helemaal niets. Nul. Hoe zou je leven eruitzien als je los zou zijn van welke veroordeling dan ook? Denk je daar wel eens over na? Los van het oordeel van je broer of zus? Van je vrienden? Je ouders? Collega’s? En andersom

Scrollend door mijn facebookmeldingen kom ik ‘m weer tegen. Die gast die áltijd wat moois te delen heeft. Nooit gaat het over zichzelf, maar altijd over die ander. Nooit is er die hang naar aandacht, naar likes of naar waardering, maar altijd zet hij juis

“Kom. Ga zitten. Laten we een rechtszaak voeren. Dit is de boodschap van God: Al zijn je zonden zo rood als bloed, Ik zal ze wit maken als sneeuw. Al zijn ze zo rood als karmozijn, ze zullen worden als witte wol.” Jesaja 1:18 (MSG) Een sta in de weg.

Als kind van de reformatorische traditie was ik al van kleins af aan gewend aan de typerende terminologie die liefkozend ‘_de tale Kanaäns_’ genoemd word. En hoewel ik me hierin niet bepaald oefen, sluimert er ergens diep in mij toch nog een hardnekkige s

Heer, U bent mijn God. U wil ik grootmaken. Het is mijn verlangen om Uw Naam te verhogen Heer! Vóór alles is dat het verlangen van mijn hart. U hebt het er Zelf in gelegd en daar dank ik U voor. Vaak worstel ik met Uw liefde voor mij Heer, en vind ik het