Heb jij soms ook van die momenten dat je beseft bezig te zijn met de dingen van God zonder de passie die je in het begin voelde? Dat je opeens ziet dat het in de loop van de tijd bent gaan doen uit gewoonte? Dat het gevoel van de eerste liefde, van die verliefdheid, er ‘even’ niet is? Dat het plaats heeft gemaakt voor plichtsbesef? Schuldgevoel? Herken je dat? Het gevoel dat er aan jouw ‘werk voor de Heer’ van alles ontbreekt? Dat je jóuw balletje hooghoudt maar vergeet gemeente te zijn? Er gewoonweg niet aan toe komt?
Onderbewustzijn
Het sluimert al een tijdje in mijn onderbewustzijn. En misschien is het wel iets wat nooit weg zal gaan, gewoon omdat we ‘er’ nog niet zijn. Nog leven in een gebroken wereld en uit een gebroken en onvolmaakt verlangen.
Terwijl ik dit opschrijf voel ik de weerstand tegen deze gedachte opborrelen. Gewoon, omdat ik zo verlang naar een volmaakt leven voor Hem. ‘My utmost for His Highest’ zeg maar. Naar de tijd dat ik Jezus zal kennen zoals Hij is. Face to face.
Dagtekst
Het stukje dat ik vanochtend las wakkerde dat verlangen aan. “Love never dies.” Schrijft Paulus in 1 Korinthe 13:8 (MSG). Tegelijk met het verlangen kwam dus ook het besef waarmee ik begon. Vandaar dit blog. “De liefde schiet nooit tekort en verdwijnt nooit.” De BasisBijbel legt voor mij even de vinger op de zere plek; Schiet mijn liefde nooit tekort? Is hij soms niet verdwenen?
De liefde
Het gaat in 1 Korinthe 13 over échte liefde; AGAPÈ. Over liefde die áltijd geduldig is. Áltijd vriendelijk. Nóóit jaloers. Die niet opschept. Die zichzelf niet vreselijk belangrijk vind. Nóóit aan zichzelf denkt. Niet verlang naar wat hij niet heeft. Niet roddelt. Niet blij wordt van andermans falen. Alléén van de waarheid. Die God áltijd vertrouwd. Áltijd het beste zoekt. Nóóit achterom kijkt. Doorgaat tot het eind..
Goddelijk
Deze liefde is Goddelijk. Dit is liefde van een andere orde. Dít is Jezus-liefde! Een half uur later in de auto hoor ik een preek over deze liefde. En over hoe deze Jezus-liefde reageert op ons verlangen daarnaar;
“Zij zei: “Ja, Heere, maar de hondjes eten ook van de kruimels die er vallen van de tafel van hun bezitter.” Toen antwoordde Jezus en zei tegen haar: “O vrouw, groot is uw geloof; het zal gebeuren zoals u wilt.”” – Matt. 15:27 –
Troost
Wat een troost in dit kleine stukje! Een heidense vrouw die Jezus nariep (álle ingredienten om niet te reageren waren aanwezig) ontvangt AGAPÈ nadat ze haar verlangen aan Hem kenbaar maakt! Niet een beetje, niet half, maar volledig! Ze doet beroep op een kruimel van Zijn liefde en ontdekt dat de kruimel álles in zich heeft waarnaar ze verlangt. Dat die kruimel de smaak van het Brood heeft. Jezus-Brood. En op het moment dat haar gebrokenheid wordt geconfronteerd met de overweldigende kracht van Zijn liefde, wordt alles wat gebroken is heel!
Een kruimel van Zijn liefde maakt wat gebroken is heel. Ook jij mag opstaan, lopen en met je gebrekkige verlangen naar Jezus gaan. Om AGAPE te ontvangen. Al is het maar een kruimel.
