Er ligt een kwetsbare roos in de woestijn, ze zal sterven hier. Ze heeft niks en ze zal vertrapt worden of uitdrogen door de zinderende hitte en de verwoestende wind.
Ze is fragiel, ze is naakt. Ze schaamt zich misschien wel.
Naakt is kwetsbaar. Naakt is geen bescherming hebben. Naakt voelden Adam en Eva zich plotseling in het paradijs na het eten van de verboden vrucht.
Open harten, gebroken op de grond, doorzichtig en helder, maar onbeschermd en naakt.
Laat jij die kwetsbare roos in de dorre woestijn liggen, of pak je haar liefdevol op, verzorg je haar en breng je haar naar een veilige plaats waar ze herstellen mag? We hebben mensen nodig (God heeft mensen nodig) die de zwakke, de naakte, de onbeschermde, weer sterker maakt door haar te verzorgen, water te geven, te kleden. Door jouw liefde, bescherming en aandacht zal ze kunnen wortelen en later weer bloeien. Ze zal op de juiste plek in de grond geplant worden om daar in regen en zon, geworteld in Gods liefde, weer te stralen en te schitteren.
Wat doe jij met die naakte fragiele roos, met je medemens?
Auteur
Zowel de kruimel als de tekst is ontworpen en geschreven door Hiske van der Mark.
