Bij dit Bijbelvers moet ik direct denken aan dit mooie lied;
Heer U doorgrondt en kent mij, Mijn zitten en mijn staan. En U kent mijn gedachten, Mijn liggen en mijn gaan. De woorden van mijn mond O Heer die zijn voor U bekend. En waar ik ook naartoe zou gaan, Ik weet dat U daar bent.
God kent jou. Niet als verre vriend of vage kennis, maar als zoon of dochter en als Schepper. Soms maken wij beslissingen zonder er bewust bij stil te staan. Vanuit angst, stress of pijn kunnen we dingen zeggen, doen of juist laten die we niet van onszelf verwachtte. Soms klinkt dan de opmerking; Ik herken mezelf niet meer! Toch is voor God niets een verassing. Hij kent jou. Hij doorgrondt jou. Hij doorziet je gedachten.
Dus zit je ergens mee, maar je kan het niet goed onder woorden brengen, of je bent er moe van om het uit te leggen? Sluit je ogen, vouw je handen, en zucht tot God. Gewoon je last bij God leggen. Zonder woorden. Hij weet wat er speelt en hoe jij je voelt. Hij loopt naast je op jouw levensweg, Hij wil je de weg wijzen en je ondersteunen. Stel jij je hart open voor Hem?
