Een ogenschijnlijk onbeduidende confrontatie met een poster waarop een detail van Rembrandts De terugkeer van de Verloren Zoon stond afgebeeld, vormde voor Henri Nouwen het begin van een geestelijk avontuur. In het hart van dit avontuur staan dit schilderij en de parabel van de Verloren Zoon. Vanuit zijn eigen ervaringen schetst Henri Nouwen de gevoelens van de vader, de oudere zoon en de jongste zoon. Hij nodigt ons uit om Rembrandts meesterwerk, dat de parabel van de scheppende, onvoorwaardelijke en bevrijdende liefde van God op onnavolgbare wijze afbeeldt, op een nieuwe en directe manier te zien en te begrijpen.

Klassieker in een nieuwe uitvoering Henri Nouwen gaat in op de uitdaging van een vriend die hem vroeg: 'Hoe moeten wij, die allemaal doordrenkt zijn van de westerse, geseculariseerde cultuur, nu een geestelijk leven leiden?'

In zes stappen maakt Nouwen de essentie duidelijk van wat het voor hem betekent als je Jezus wilt volgen. Dat doet hij aan de hand van Bijbelpassages die soms overbekend zijn. Maar hij weet ze verrassend te ontsluiten. Het christendom verschijnt in al zijn radicaliteit, maar komt vooral aan het licht als een uitnodiging. Zo toont Nouwen bijvoorbeeld aan de hand van de hoofdstukken over Jezus' gebod om onze vijanden lief te hebben hoe je je kunt laten overtuigen om wie je vijand en concurrent lijken, te beminnen. Dan opent de wereld zich als ruimte van verbondenheid en betrokkenheid en verschijnt ze niet langer als dreigend en gewelddadig.

Toen Henri Nouwen het plan opvatte om een boek met dagelijkse meditaties te schrijven, besefte hij niet dat dit een waar geestelijk avontuur zou worden. Hij wilde niet putten uit zijn eerdere publicaties. Alles moest nieuw zijn, al realiseerde hij zich de implicaties van die beslissing niet volledig. In het begin was het een sport. Hij schreef over het gebed, alleen zijn, de stilte en meer van die vertrouwde onderwerpen. Hij noteerde gewoon wat hem te binnen viel, zonder volgorde of structuur. Zijn opschrijfboekjes werden een onafscheidelijke gezel. Hij werkte door tot hij 387 gedachten had opgeschreven. Meer dan de benodigde 365 of 366. Toen hij ze allemaal overlas, realiseerde hij zich dat hij zijn geloof had uitgeschreven, zijn eigen credo. Het boek verscheen eerder onder de titel Brood voor onderweg.

In ons leven hebben wij een plek van stilte nodig, schrijft Henri Nouwen in dit verrassend actuele werk. Een plek voor ons alleen, waar we afstand kunnen nemen van ons drukke bestaan, om in de stilte de Eeuwige te ontmoeten, die Jezus 'onze Vader' noemt. Een stille plek, waar we tot de ontdekking komen dat we niet samenvallen met onze prestaties, maar er mogen zijn zoals we zijn. Een plek van rust, die ons door de ontmoeting met de Ander weer maakt tot mensen die er met en voor anderen willen zijn. Een plek waar wij leren het lijden, van onszelf en van anderen, niet uit de weg te gaan maar in ons op te nemen, waardoor genezende krachten worden vrijgemaakt. Kortom, een stille plek, waar wij leren mens te zijn, bestemd om te leven in volmaakte blijdschap. Met een uitgebreid nawoord van Louis ter Steeg over de spiritualiteit van Henri Nouwen. Henri Nouwen behoort tot de meest gelezen auteurs uit de tweede helft van de 20ste eeuw op het vlak van christelijke spiritualiteit. Van zijn boeken werden meer dan 7 miljoen exemplaren verkocht. HENRI NOUWEN (1932-1996) was katholiek priester en professor aan verschillende theologische instituten en universiteiten in de Verenigde Staten. In 1986 verliet hij Harvard en ging hij wonen in de Arkgemeenschap Daybreak in Toronto (Canada), samen met geestelijk gehandicapten en hun assistenten.

Mensen gaan dood. Niet alleen het handjevol mensen in mijn directe omgeving. Overal op de wereld sterven er mensen, dag in dag uit, ieder uur. Het sterfl ijk zijn is iets dat alle mensen gemeen hebben. De vraag is echter hoe staan we tegenover ons sterven? Zien we de dood enkel als een onafwendbaar noodlot, of kunnen we de dood tot een voleinding van ons menselijk leven maken, waaraan we even volledig deelnemen als aan ons leven zelf.' Tijdens een lange reis naar de begrafenis van een dierbare vriend, denkt Henri Nouwen na over diens overlijden, zijn eigen toekomstige dood en aan de talloze mensen die iedere dag overal ter wereld sterven. Met de dood voor ogen is de neerslag van de retraite die hij zich daarna oplegt en waarin hij bidt, schrijft en nadenkt over omgaan met de dood. Aan de hand van vele aangrijpende getuigenissen maakt hij duidelijk dat het even belangrijk is goed voorbereid te zijn op het einde als op het begin van een mensenleven. HENRI NOUWEN (1932-1996) was katholiek priester en professor aan verschillende theologische instituten en universiteiten in de Verenigde Staten. In 1986 verliet hij Harvard en ging hij wonen in de Arkgemeenschap Daybreak in Toronto (Canada), samen met geestelijk gehandicapten en hun assistenten. Henri Nouwen behoort tot de meest gelezen auteurs uit de tweede helft van de 20ste eeuw op het vlak van christelijke spiritualiteit. Van zijn boeken werden meer dan 7 miljoen exemplaren verkocht.