Gideon Academic

In dit supplement op zijn twaalfdelige Evangelisch-Dogmatische Reeks geeft dr. Willem J. Ouweneel zijn ontwerp van een ‘Israëltheologie’, dat is een christelijke leer aangaande Israël. Hij bespreekt de oorsprong, de plaats, de betekenis, het karakter, het doel en de toekomst van het volk Israël, zoals die geleerd worden in het Oude én het NieuweTestament. De kerk heeft Gods plan met het volk Israël in de loop der eeuwen vaak niet begrepen. Met name de (nog altijd) wijdverbreide vervangingsleer (‘De christelijke kerk heeft als volk van God op aarde de facto de plaats van Israël ingenomen’) heeft Israël naar de kantlijn van de christelijke theologie geschoven. Juist deze misvatting wordt in dit boek op heldere wijze weerlegd. Daarnaast bespreekt de auteur de relatie tussen Jezus en de Joden, de plaats van Israël in het Nieuwe Testament, de relatie tussen Kerk en Israël, het lijden van Israël, het huidige Israël en de Palestijnen, de verschillende visies op Israël in de eindtijd en het komende Messiaanse rijk. Heeft Israël afgedaan als volk van God of is er een huidig en toekomstig plan van God, niet slechts met individuele Joden, maar met Israël als volk, in zijn eigen land? Dr. Willem J. Ouweneel is emeritus hoogleraar filosofie en systematische theologie aan de Evangelische Theologische Faculteit (Leuven/Heverlee) en is oud-docent van de Evangelische Theologische Academie (Zwijndrecht) en de Evangelische Hogeschool (Amersfoort).

De heilsgeschiedenis heeft vele echte ‘Edens’ (paradijzen) gekend. In dit boek worden maar liefst zeven ervan beschreven, vanaf het hemelse Eden in Ezechiël 28, via de Hof van Eden in Genesis 2-3 tot het laatste Eden in Openbaring 2:7 en 22:1-5. De paradijsgeschiedenis is een droevig verhaal, doordat Eden vanaf Genesis 2 voortdurend bedreigd is geweest. Hetzij van binnenuit door het falen van zijn bewoners, of van buitenaf (te beginnen met de slang), of allebei. Maar het is een verhaal met een gelukkige afloop – en trouwens ook met schitterende momenten onderweg, vooral in Mozes’ tabernakel en Salomo’s tempel, maar ook in het ‘paradijselijke’ Beloofde Land en de Tuin van Jozef, waar Jezus’ opstanding plaatsvond. Het Edenverhaal is een drama, dat echter positief eindigt: met een koninklijk feestmaal, een hemels banket. Eten en drinken, maar ook de huwelijksvreugden, spelen in Eden een belangrijke rol. ‘Eet’, zei de slang in het eerste aardse Eden tegen Eva, en Eva zei het tegen Adam (Gen. 3:1-6). ‘Neem, eet!’ zei Jezus in de laatste nacht van zijn aardse leven, in een totaal andere zin (Matt. 26:26). ‘Kom, koop en eet’, zal God aan het eind zeggen; zie Jes. 55:1 (vgl. vs12v.). ‘De HEERE zal Sion troosten, Hij zal al haar puinhopen troosten. Hij zal haar woestijn maken als Eden, haar wildernis als de hof van de HEERE. Vreugde en blijdschap zal daarin gevonden worden, dankzegging en luid psalmgezang’ (Jes. 51:3).