Uitgeverij Aspekt

Henk Vaessen geeft in ‘Stille finale’ op treffende wijze de gecompliceerde problematiek weer die vele Joden van na de oorlog kennen. “Niet alleen de 1e, de 2e en zelfs de 3e generatieproblematiek, maar ook die van het antisemitisme, het interreligieuze huwelijk en die van de zogenaamde ‘vader-Joden’ zijn onderdeel van dit ontroerende verhaal.” – Levend Joods Geloof / officieel orgaan van de Liberaal Joodse Gemeente Nederland. “Het boek bracht een gevoel van herkenning en verbondenheid in mij teweeg. (…) Hierdoor bekroop mij tijdens het lezen een wonderlijk gevoel van herkenning.” – Rabbijn Lody B. van de Kamp in Israël Aktueel. “De grootvader en oom van mijn man zijn omgebracht in Sobibor en zijn grootmoeder in Auschwitz. Zijn vader is als jongen ontsnapt uit De Hollandse Schouwburg (…). Sinds mijn man en ik elkaar kennen leef ik met zijn stille verdriet en met zijn stille angst. (…) Een latente pijn zonder gezicht. Bij het lezen van Stille finale was het alsof iemand eindelijk onze gevoelens woorden had gegeven. Het boek heeft ons erg getroost en ons voorgoed veranderd.” – Lisa Wade / programmamaker NTR.

De kerkgeschiedenis is een voortdurende strijd van heidenen tegen christenen, christenen tegen Joden, oudkatholieken tegen rooms-katholieken, rooms-katholieken tegen protestanten, gereformeerden tegen doopsgezinden, remonstranten tegen contraremonstranten, bevindelijk-gereformeerden tegen volkskerkelijken, Voetianen tegen Coccejanen, volkskerkelijken tegen afgescheidenen en dolerenden, en ten slotte: vrijkerkelijken tegen kerkelijken. Al ben je zelf een gelovig mens, die kerkgeschiedenis kan toch heel abstract zijn en ver van je af staan. Dat wordt heel anders als je te zien krijgt hoe je eigen ouders en voorouders in al die kerkelijke conflicten betrokken zijn geweest. Aan welke kant stonden ze? Kon het ze veel schelen? Of waren ze juist heel overtuigd in hun standpunten? Wat is de prijs geweest die zij soms voor hun keuzes moesten maken? Wat moet je achteraf van de keuzes vinden die je (voor)ouders in hun levens hebben gemaakt?

'Wie kent de Papoea's van het voormalig Nederlands Nieuw-Guinea nog?' Onder buitenlandse druk en via een vervalste volksstemming kwamen zij onder Indonesisch bestuur terecht. Van de door Nederland aan de Papoea's beloofde zelfbeschikking en onafhankelijkheid kwam niets terecht. Integendeel, door de massale komst van vooral Javanen zijn de Papoea's minderheid in eigen land geworden. De Papoea's lijden onder grove schending van mensenrechten. Ze worden economisch gemarginaliseerd. Door grootscheepse ontbossing dreigt de biodiversiteit van hun land te worden vernietigd. De Biakker Chris Padwa maakte het allemaal mee. Ook hij hoopte dat Papua zelfstandig zou worden. Hij werd opgepakt en gemarteld. Ook hij en zijn gezin worden tot op vandaag gediscrimineerd. Journalist Aad Kamsteeg trok zelf twee keer door Papua. Hij tekende het levensverhaal van Chris Padwa op en plaatste het in kader van de dramatische geschiedenis van Papua.

Honderd jaar na het sluiten van de Vrede van Versailles kijken we nog steeds in verbazing achterom. De Twintigste Eeuw had de eeuw van vooruitgang, van moderniteit en van internationale samenwerking kúnnen worden. In plaats daarvan begon die eeuw met een Dertigjarige Oorlog waarin Europa verarmde, leegbloedde en haar positie als leidend Continent verloor. De eerste fase van dit mega-conflict – de periode 1914-1918 – ligt nu ruim een eeuw achter ons. Maar de belangstelling, of soms zelfs fascinatie voor deze periode is nog lang niet verdwenen. Wie even op een plek in de Belgische of Franse Ardennen uit de auto stapt om een klein oorlogs-kerkhof te bezoeken merkt al snel dat hij niet de enige is. Ook mensen die zich verder nooit met geschiedenis hebben bezig gehouden voelen een soort van drang om meer over deze bizarre periode te weten te komen. Het is alsof we iets proberen te begrijpen wat niet te begrijpen valt; de bereidheid van naties om alles op te offeren om een conflict uit te vechten. En het vermogen van soldaten om in onmenselijke omstandigheden overeind te blijven. Het bekende schilderij dat een nachtelijk gevecht bij Verdun afbeeldt draagt niets voor niets de titel “l’Enfer” (de hel). Na het optrekken van de stofwolken poogde men de scherven deels te lijmen en een “nieuwe wereldorde” op te tuigen die “aan alle oorlogen een einde zou maken”. Die pogingen waren oprecht en de staatslieden, ministers en deskundigen die zich er mee bezig hielden gingen niet over één nacht ijs. Nooit eerder waren delegaties van een dergelijk kaliber zo intensief bezig met één verdrag (Versailles). De hoofdstukken in dit boek beogen een schets te geven van hoe het zo ver heeft kunnen komen en hoe het eindigde in de paleizen van de Franse voorsteden: Versailles, Trianon, Neuilly-sur-Seine, Sant-Germain en Sèvres. De opzet is geenszins geweest om een volledig overzicht te geven maar meer om de belangstelling van de lezer te wekken voor deze gruwelijke, maar historisch zeer belangrijke episode uit de Europese Geschiedenis.

Boek Van Eerder geschreven door Henk Vaessen uitgegeven door Aspekt B.V. Uitgeverij Gedichten (populair)

In dit boek wordt aan de hand van een groot aantal passages uit de Griekse en Latijnse literatuur van de oudheid geïllustreerd hoe vanuit deze culturen tegen het verschijnsel jodendom en tegen Joden werd aankeken. Uit die teksten, hier allemaal in een nieuwe Nederlandse vertaling en met verklarende aantekeningen gepresenteerd, blijkt dat de meningen zeer ver uiteenliepen, net als nu nog steeds het geval is. Het hele scala van reacties die in de titel van het boek 'Tussen haat en bewondering' tot uitdrukking komt, wordt hier op boeiende wijze gedemonstreerd. De auteur, Pieter W. van der Horst (1946), was tot 2006 hoogleraar in het Nieuwe Testament en in de joodse en hellenistische wereld van het vroege christendom aan de Universiteit Utrecht. In 1994 werd hij gekozen tot lid van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen. Hij heeft enkele honderden publicaties op zijn naam staan (zie: www.pietervanderhorst.com).

Volgens oude volksverhalen gebruiken Joden het bloed van niet-Joden bij de bereiding van matzes voor het Pesachfeest. Het zogenaamde bloedsprookje vormt de basis voor de antisemitische theorie dat Joden zich schuldig maken aan het plegen van rituele moorden en kannibalisme. Het bloedsprookje was in het christelijke Europa door de eeuwen heen aanleiding voor anti-Joodse pogroms, het werd door de nazi's als propagandamiddel aangewend en in brede kring als vreselijke waarheid geloofd, tot in onze tijd. Toen hoogleraar Pieter W. van der Horst, op 16 juni 2006 bij gelegenheid van zijn afscheidsrede aan de Universiteit van Utrecht, aan de orde wilde stellen dat het bloedsprookje ook in de moderne islamitische wereld een aantal wijdverbreide varianten kent, viel dat niet in goede aarde bij het College van Bestuur van die uni-versiteit. De rede werd gecensureerd, met als gevolg een rel over de inperking van de academische vrijheid, doorgeschoten politieke correctheid en angst voor onwelgevallige reacties. In dit boek is de ongecensureerde tekst van de afscheidsrede afgedrukt. Prof. dr Pieter W. van der Horst (1946) studeerde klassieke filologie en literatuur aan de Universiteit Utrecht. In 1978 promoveerde hij in de theologie, eveneens in Utrecht. Na zijn studie werkte Van der Horst 37 jaar aan de Utrechtse universiteit, laatstelijk als hoogle-raar Juda iek. In juni 2006 ging hij, vlak voor zijn 60ste verjaar-dag, met vervroegd pensioen.

De Eerste Wereldoorlog was een drama van ongekende omvang. Wellicht waren en zijn de gevolgen van de Parijse verdragen, waarvan die van Versailles de allerbelangrijkste is, nog wel dramatischer. In plaats van een duurzame vrede te sluiten verviel ‘Versailles’ tot het toepassen van een bot overwinnaarsrecht, waarbij de verliezers van de oorlog ongehoord zwaar afgestraft werden. En dat terwijl alle oorlogvoerende landen schuldig waren aan het uitbreken van die oorlog. De opgelegde bepalingen van Versailles waren zodanig vernederend dat dit heftige reacties bij de verslagenen tot gevolg had. Dit culmineerde in dictatoriale ideologieën, een Tweede Wereldoorlog met 60 miljoen doden, de verdere uitbouw en ondergang van de Sovjet-Unie, de Koude Oorlog, de burgeroorlog in Joegoslavië en alle daarbij behorende geopolitieke spanningen die tot het einde van de 20e eeuw Europa in haar greep hielden. Ook in het Midden-Oosten - nadat het Ottomaanse Rijk was verslagen – waren en zijn de gevolgen van ‘Versailles’ één en al drama en nog steeds een groot verdriet. Tot op de huidige dag zien we als gevolg daarvan nog steeds mensonterende gebeurtenissen, die terug te voeren zijn tot de Parijse verdragen. Denk aan de opkomst van ISIS, de burgeroorlogen in Irak en Syrië en de problematiek van de 30 miljoen Koerden. Hetzelfde geldt voor de meer dan 5 miljoen Palestijnen die vanwege de Israëlische annexatiepolitiek in vluchtelingenkampen zijn ondergebracht en als oorspronkelijke bewoners van Palestina iedere waardigheid hebben verloren. Anton Kruft is bedrijfseconoom en historicus. Hij is bekend met Oost-Europa en het Midden-Oosten en tracht aan de hand van de historische gebeurtenissen van de afgelopen 100 jaar vast te stellen hoe het mogelijk is dat de wereld nog steeds kampt met de naargeestige erfenis van ‘Versailles’. Dit historisch onderzoek sluit de auteur af met de daarmee verworven inzichten over de problematiek van ‘Oorlog & Vrede’.

In Herfstlicht vertelt Henk Vaessen (1948) een indrukwekkend, waargebeurd verhaal over het omgaan met enorme angst en groot verdriet, waarmee de hoofdpersoon in dit boek plotseling wordt geconfronteerd. Marten Dunning is een gelovig en integer mens. De herinnering aan de armoede in z´n Drentse land draagt hij altijd met zich mee en ligt op de bodem van zijn ziel. Toch heeft dat hem niet gebroken, integendeel. Zoals een boom door stormen geteisterd, sterke wortels ontwikkelt, zo ook hebben de harde omstandigheden in zijn leven van hem een geslaagd zakenman en een sterke persoonlijkheid gemaakt. Wanneer echter zijn dochter en oogappel Marga door een auto-ongeluk in coma raakt, dreigt er wél iets in hem te breken. Als bestuurder van die auto, zoekt hij de schuld voor dat ongeluk steeds meer bij zichzelf. Op indringend wijze maakt de auteur de lezer deelgenoot van de strijd van Marten Dunning om deze crisis te 'overleven'. Ook bij Hilde - de beste vriendin van Marga - brengt deze gebeurtenis de nodige angst en verwarring teweeg. Voor beiden blijkt uiteindelijk de Bron van het 'herfstlicht' de enige reële troost en hoop te zijn.

De Leuvense hoogleraar theologie, prof. dr. Hubèrt de Vlaeminck, is een fenomeen op zijn vakgebied. Het feit dat hij zijn biologische ouders nooit heeft gekend en is opgevoed door de nonnetjes, lijkt hij te hebben geaccepteerd. Echter, naarmate zijn pensioen in zicht komt, blijkt dit gemis hem meer te beheersen dan hij zich bewust was. Hij besluit zijn indrukwekkende carrière af te ronden als pastoor tussen het eenvoudige boeren- en arbeidersvolk van het Waesland. Daar ontmoet hij Piel. Een vrouw als een oester, ruw en bonkig aan de buitenkant, maar met een kostbare parel als kern. Door haar authentieke, pure levensstijl en haar bewogenheid met minderbedeelden, confronteert zij Hubèrt met het wezenlijke verschil tussen geloof en theologie. Bovendien blijkt ze in het bezit te zijn van de sleutel die hem zijn ware identiteit doet ontdekken.

Roel Houwink (1899-1987) was in het interbellum een gezaghebbend criticus, gerespecteerd tijdschriftredacteur en uitgeversadviseur. Hij staat verder bekend als een fijnzinnig dichter en medevernieuwer van het Nederlands proza kort na de Eerste Wereldoorlog. In 1925 kreeg hij poëzie toegezonden die hem aangenaam verraste. De afzender was de twintigjarige onderwijzer Gerrit Achterberg. Deze koesterde maar één ambitie: dichter worden. Houwink heeft zijn werk begeleid en gepromoot. Dit leidde tot Afvaart, de eerste in een reeks van bundels waarmee Achterberg een van de grootste dichters uit het Nederlands taalgebied werd. In een uitvoerig essay in Mijn metgezellen laat Houwink zien dat Afvaart reeds ‘de hele Achterberg’ representeert en duidt hij het overbekende feit van Achterbergs moord op zijn hospita. Ook heeft Houwink aan de wieg van het dichterschap van leeftijdgenoten Henny Marsman en Jan Slauerhoff gestaan. De vriendschap met Marsman wordt gekenmerkt door eenzelfde inmenging in elkaars werk en hun hang naar modernisme. Rob Molin (1947) publiceerde recentelijk een biografie van Bertus Aafjes (In de schaduw van de hemel, 2014) en een kritische roman over de katholieke kerk annex het biograafschap van christelijke dichters (Najaarshof, 2016).

Het Negende Bulletin Tweede Wereldoorlog bevat een reeks artikelen tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog. Diverse auteurs hebben hun bijdrage aan dit nummer geleverd in vorm van artikelen en recensies. Dick Kaajan schenkt aandacht aan de viering van de 'Nationale Snipperdag', zoals bevrijdingsdag wordt genoemd. Over het nationale herdenkingsmonument gaat een artikel van Wim Vegter. Over de jarenlange roep om erkenning de jongens Berthi van der Pasch en Harry van Boxtel als oorlogsslachtoffers aan te merken, gaat een stuk van de hand van Tejo Eyndhoven. Martijn Lak vraagt zich af welke rol Hitler speelde in de oorlogvoering en Harm de Jong beschrijft zijn ervaringen tijdens de mobilisatie en bij het uitbreken van de oorlog, terwijl hij gelegerd is aan de grens. Naast deze artikelen bevat het Negende Bulletin Tweede Wereldoorlog nog tal van andere bijdragen waaronder het vaste overzichtsartikel 'De lange schaduw van een oorlog' en recensies van verschenen literatuur. In de acht voorgaande delen van het Bulletin Tweede Wereldoorlog werd onder meer aandacht besteed aan: de verloren onafhankelijkheid van de Baltische staten, de problemen die vluchtelingen na de oorlog ondervonden bij hun terugkeer, de NSB'er Hendrik Jan Woudenberg, nationaal-socialistische tekenfilms, het geallieerde bombardement op Dresden, het vrachtrijderskorps NSKK, drijvende havens bij Normandie, de rol van postzegels bij propaganda, de Russenoorlog op Texel, de slag om de Ginkelse heide, de Sinterklaasrazzia in Haarlem, het Delftse studentenverzet, Marinus van der Lubbe, oorlogsmisdaden van de Wehrmacht, Bernhards geheime bezoek aan Argentini volkskunde in het Derde Rijk, operatie Wintergewitter en nog veel meer.

Tine is secretaresse voor een makelaar, een advocaat en een kunstenares. Ze regelt vooral privézaken voor haar werkgevers; de makelaar en de advocaat hebben elk nog een secretaresse voor de zakelijke belangen. Alle drie hebben ze het komende weekend een belangrijke gebeurtenis: de advocaat heeft een inauguratiediner, de kunstenares een vernissage in een kasteel en de makelaar een plechtig communiefeest. Maar dan daagt Tine de maandag van die week niet op en enkel zij beschikt over alle gegevens voor die gebeurtenissen. De drie starten een wanhopige zoektocht om Tine terug te vinden en alsnog hun weekend te redden! De schrijver bracht eerder ULTIO en ODIUM uit. Dit is zijn derde boek. Guido Strobbe is geboren te Sint-Denijs-Westrem, België. Hij is leraar in Brugge en is correspondent geweest bij een krant.

‘Of wij hoog of laag springen, wij Nederlanders zijn allen burgerlijk,’ zei Johan Huizinga. Volgens deze historicus gold dat ook voor de filosofen in ons land. Zelfs voor Erasmus, die de machthebbers in zijn tijd flink tegen de schenen schopte. Het gold zelfs voor Spinoza, wiens filosofie in ons land eeuwenlang is verketterd. Het kan best dat wij allen burgerlijk zijn, maar dan toch van een bijzondere soort. In dit boek volg ik een aantal filosofen, van de eerste tekenen van eigenzinnig denken in de Middeleeuwen tot de kritiek op de moderne massamens in de jaren voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog. Een divers gezelschap, van de politicus Thorbecke tot de vrijdenker Multatuli; van de chemicus Moleschott tot de psycholoog Heymans; van de extremist Bolland tot de communist Mannoury. Op zoek naar wat typisch is voor deze filosofen en wat hun denken ons kan vertellen over Nederland. Ronald van Raak is Oud-Tweede Kamerlid voor de SP.

Goed en gelukkig leven: Wat is het en hoe bereik je het? Veel filosofen, vanaf de oudheid tot heden, hebben erover geschreven. Ik maak gebruik van hun inzichten en van uitkomsten van wetenschappelijk onderzoek in verschillende disciplines. Voorkennis is niet nodig om mijn verhaal te kunnen volgen en jargon heb ik zoveel mogelijk vermeden. Het gaat o.a. over kennis en onbewuste impulsen, vrije wil, identiteit, authenticiteit en conformisme. Hier volgt een greep uit de inhoud: Als je in een bepaalde richting kijkt kun je niet tegelijk in alle andere richtingen kijken. De blik van kennis is altijd beperkt. Je hebt andere mensen nodig om je beperkte visie aan te vullen of te corrigeren. Of een idee ‘juist’ is hangt ervan af of het werkt in de praktijk van het leven (pragmatisme). Alles wat de mens doet, in kennis en oordelen, is imperfect, maar dat betekent niet dat er geen verbetering kan zijn. Het is ‘imperfectie in beweging’. Mens en samenleving worden voor een groot deel gestuurd door onbewuste impulsen. Die zijn ten dele aangeboren, verankerd in genen, omdat ze in de evolutie bijdroegen aan overleving en voortplanting. Zij zijn ten dele gewoonten opgedaan in opvoeding, onderwijs en ervaring in handelen. Voor een deel zijn die gewoonten van denken opgenomen in een min of meer gedeelde ideologie van denken en doen, die in een gegeven cultuur niet ter discussie staat, en waarvan men zich niet bewust is. Hoe verhouden zich authenticiteit en conformisme? De mens is sociaal, heeft interactie met anderen nodig om zichzelf te worden, maar doet dat met zijn aangeboren gaven, in zijn omgeving, langs zijn unieke levenspad, en is daardoor individu.

Maatstaf De Satanische Revolutie

Joop Mendel is onder de indruk van de eigenzinnige, maar succesvolle manier waarop zijn grootvader uit het niets een bloeiend bedrijf heeft weten op te bouwen. Aanvankelijk hoopt hij de onderneming in dezelfde traditie voort te kunnen zetten, maar mede-opvolgers dreigen het voortbestaan ervan ernstig in gevaar te brengen. Behalve het voor de ondergang behoeden van het familiebedrijf, blijkt hij voorbestemd om een opdracht te vervullen van een geheel andere aard... 'De zevende golf' staat model voor de huidige tijdsperiode waarin meer en meer aan het licht komt hoe groot de omvang is en hoe immens de schade bij slachtoffers van hebzucht en seksueel misbruik. Meer dan ooit doen deze misstanden de mensheid verlangen naar een betere wereld onder leiding van een rechtvaardige, sterke leider. Het oude Mendel-geslacht blijkt nauw betrokken bij de voorbereiding van de komst van die leider. "In het boek komen thema's aan de orde als Jodendom-christendom, vergeving, rentmeesterschap en eindtijd. Maar bovenal gaat de auteur op zoek naar de blinde vlek waardoor de mensheid een harmonieus leven, zo het oorspronkelijk bedoeld was, is misgelopen. 'De zevende golf' is een testamentaire roman die steunt op een reële verwachting van een komende, betere tijd. De charismatische manier waarop dat in dit boek wordt beschreven, bevalt mij uitermate. Het zorgvuldig opgebouwde verhaal vreet zo aan je en gaat zo diep dat je blijft lezen. Het geheim van de Ark, dat wereldharmonie teweeg zal brengen, was voor mij een ware openbaring." - Martin Ros, uitgever, redacteur, boekenrecensent en schrijver. "Het is Henk Vaessen weer gelukt een roman te schrijven die mij als lezer niet alleen pakte vanwege de boeiende geschiedenis die beschreven wordt, maar ook heeft aangezet om na te denken over eigen leefgedrag en te maken keuzes. Een fascinerend boek dat ik van harte veel lezers toewens." - Arie Slob, voorzitter Tweede Kamerfractie ChristenUnie

Onder de naam ‘De protocollen van de Wijzen van Zion’ waart al sinds het begin van de 20e eeuw een vervalst document door de wereld, bedoeld als bewijs dat er een Joods complot zou bestaan om de wereldheerschappij te verwerven. Hoewel het sinds lang duidelijk is dat het om een vervalsing gaat, steken de Protocollen tot in de huidige tijd de kop op, steeds weer in een andere, aangepaste vorm. In De zeven levens van de Protocollen van de Wijzen van Zion volgt Prof. Dr. Smelik het spoor terug. Over het ontstaan van de Protocollen, over de motieven van de makers en verspreiders, over de historische context en over de steeds wisselende politieke rol die de Protocollen spelen. Zijn relaas volgt de zeven levens van de Protocollen, van het Rusland vóór de revolutie via het Derde Rijk en het Midden-Oosten tot in de New Age. Een verhaal dat leest als een trein op basis van gedegen onderzoek. Een overtuigend antwoord op de vraag waarom er nog steeds mensen zijn die beweren dat deze vervalste documenten echt zijn, en waarom zij worden geloofd. Prof. Dr. Klaas A.D. Smelik (Hilversum 1950) studeerde theologie, Semitische talen, oude geschiedenis en archeologie. In 1977 promoveerde hij aan de Universiteit van Amsterdam. Sinds 1 oktober 2005 is hij voltijds verbonden aan de vakgroep Talen Culturen van het Nabije Oosten en Noord-Afrika van Faculteit Letteren en Wijsbegeerte van de Universiteit Gent voor de vakken Hebreeuws en Jodendom.

Wie kan de wereldgeschiedenis begrijpen zonder een blik achter de schermen? En hoe anders kan dat inzicht verkregen worden dan door de Godsopenbaring? Welk volk is de spil in het wereldgebeuren, als het niet Israël is? Zeven wereldrijken hebben achtereenvolgens Israël benauwd, van de eerste holocaust in Egypte tot de laatste, vreselijkste holocaust in Hitlers Derde Rijk. En er moet nog een achtste rijk komen, het imperium van Edom, van Rome, van de Antichrist. Achter al deze rijken gaan geestelijke machten schuil, die de wereldgeschiedenis beïnvloeden en die handlangers zijn van de laatste wereldmacht: de draak. Ook diens rijk zal nog eenmaal een grote verdrukking over het getergde Jakob brengen. Maar dan volgt het einde, dan komt de negende en laatste Koning: er komt geen tiende meer. Eenmaal zal Jakobs benauwdheid ten einde zijn. Prof.dr. Willem J. Ouweneel (1944) is gepromoveerd in de biologie (Utrecht), de filosofie (VU Amsterdam) en de theologie (Bloemfontein). Hij is docent wijsbegeerte en cultuurgeschiedenis aan de Evangelische Hogeschool (Amersfoort) en hoogleraar wijsbegeerte en dogmatologie aan de Evangelische Theologische Faculteit te Leuven.

Dit boek is het derde in een trilogie over drie zeer verschillende historische onderwerpen: in deel 1 honderd vrouwen, in deel 2 honderd componisten en in dit deel 3 honderd joodse en christelijke geestelijke leiders. Dit boek is een dubbelsnoer: het joodse en het christelijke snoer, al vroeg gescheiden en af en toe flink met elkaar in de knoop rakend, maar - zo is de verwachting van velen - als twee rivieren uiteindelijk weer in één bedding uitmondend, als de Messias verschijnt. Het boek concentreert zich op de voornaamste joodse en christelijke 'smaakmakers': de rabbi's, de denkers, de geleerden, de filosofen, de theologen. De meeste hoofdstukken gaan over een Jood en een niet-Jood, meestal contemporain. Ook dit keer zijn een aantal didactologische (deels ook genealogische) tabellen opgenomen. Het boek wil een bijdrage leveren, uitdrukkelijk vanuit christelijk standpunt, aan het 'gesprek' tussen Joden en christenen. Zo veel 'gesprek' is er nog altijd niet. Dat is ook geen wonder na eeuwen van vooral 'christelijk' geïnspireerd antisemitisme. Joden hadden en hebben geen boodschap aan christenen, en christenen tot voor kort ook niet aan Joden. Dat is in de laatste zestig jaar gelukkig aan het veranderen. Prof. dr. Willem J. Ouweneel (1944) is gepromoveerd in de biologie (1970), de filosofie (1986) en de theologie (1993). Hij is hoogleraar geweest in de wetenschapsleer van de natuurwetenschappen, de filosofie en de systematische theologie. Zijn grote belangstelling voor Israël blijkt uit eerdere boeken: Israël en de Kerk (1991), Het Jobslijden van Israël (2000), Hoogtijden voor Hem (2001), 'Hoe lief heb ik uw wet' (2001), Israël en de Palestijnen (2002), Joden en christenen (2013, met rabbijn L.B. van de Kamp).

Dit boek behandelt op eigenzinnige wijze de geschiedenis van de polyfone muziek, en wel aan de hand van veertig portretten, van John Dunstaple tot Philip Glass, en zestig medaillons, van Johannes Ockeghem tot Jennifer Higdon (net als in een vorig boek van Ouweneel: Een snoer van vrouwen). Speciale aandacht wordt gegeven aan de manier waarop de componisten hun leerlingen en opvolgers beïnvloed hebben, en hoe op deze wijze hele leraar-leerling-'snoeren' zijn ontstaan. Honderden componisten worden in dit boek aan zulke 'snoeren' gehangen, elk met hun eigen talenten en eigenaardigheden. Mede door de zestig excursen (over thema's variërend van kerktoonsoorten en seculiere middeleeuwse muziek tot hedendaagse elektroakoestische muziek, niet-westerse en ? lmmuziek) wordt een compleet overzicht van de muziekgeschiedenis geboden.

Dit boek is het vervolg op 'De Negende Koning', dat over mannen en mannelijke goden handelde. Het vroeg daarmee als vanzelf om een vrouwelijk vervolg. De auteur geeft een fascinerende analyse van de rol van de Vrouwe en het vrouwelijke in de geschiedenis van jodendom en christendom. Aan de ene kant heeft de kerkgeschiedenis een schokkende onderdrukking van de vrouw te zien gegeven, waarvan het christendom zich in de twintigste eeuw enigszins begint te herstellen. Anderzijds is al vroeg in de kerkgeschiedenis de antieke Moedergodin de christelijke kerken binnengedrongen in de gedaante van Madonna. Deze gestalte begint in onze dagen al te versmelten met de 'grote hoer' uit het boek Openbaring. Dit boek beschrijft de cultuurhistorische en godsdienstfenomenologische achtergronden bij de discussie over de plaats van de vrouw in de kerk. De auteur begint bij de eerste koningin, Sophia (Vrouwe Wijsheid), en komt via Eva, Sion, de Oermoeder, de Madonna en Vrouwe Mysterion tot de zevende koningin, Vrouwe Ekklesia, de ware christelijke kerk. Zij is de eeuwige bruid en echtgenote van Hem, naar wie het vorige boek toewerkte: Christus, de negende Koning. Prof. dr. Willem J. Ouweneel (1944) is gepromoveerd in de biologie (1970), de filosofie (1986) en de theologie (1993). Hij is hoogleraar systematische theologie aan de Evangelische Theologische Faculteit te Leuven (B.) en voltooide zojuist zijn twaalfdelige dogmatische reeks. Hij spreekt en schrijft veel over wijsgerige, theologische en cultuurhistorische onderwerpen.

Dit boek is het derde deel van Ouweneels metahistorische trilogie; het volgt op De negende koning en De zevende koningin. Wederom schetst de auteur de geschiedenis vanuit bijbels- profetische gezichtsveld. Het boek onderscheidt daarbij zes bijzondere keerpunten, 'kantelingen', die een bepaald patroon vormen. Het zijn de Neolithische Revolutie (ca. 3000 v.C.), de 'Spilperiode'(6e eeuw v.C.), de komst van Christus, de komst van Mohammed, de Wetenschappelijke Revolutie (gevolgd door de Industriële Revolutie) en ten slotte de Zesde Kanteling: de zeer ingrijpende postchristelijke, postindustriële, postwesterse, postmoderne omwenteling die wij vandaag meemaken. Prof. dr. Willem J. Ouweneel (1944) is gepromoveerd in de biologie (1970), de filosofie (1986) en de theologie (1993). Hij is hoogleraar systematische theologie aan de Evangelische Theologische Faculteit te Leuven (B.) en voltooide zojuist zijn twaalfdelige dogmatische reeks. Hij spreekt en schrijft veel over wijsgerige, theologische en cultuurhistorische onderwerpen.

Dit boek is een galerij van portretten, veertig schilderijen, met daarnaast zestig andere, kleinere portretjes ('medaillons'). De honderd schilderingen omvatten keizerinnen en koninginnen, hertoginnen en lagere edelvrouwen, herenboerinnen en schippersvrouwen, heiligen en hoeren, van zeer vroom tot zeer boosaardig, van verdorven edelvrouwen tot edele burgeressen. Vrouwen die er alleen voor anderen waren en vrouwen die alleen zichzelf dienden. Voor de meesten van die vrouwen hebben anderen de weg gekozen, maar velen van hen hebben (grotendeels) zelf hun weg kunnen kiezen. Sommigen hebben heel alledaagse, anderen hebben keuzes van wereldwijde betekenis gemaakt. Het waren heidinnen, jodinnen of moslima's, of zij waren ariaans, oosters-orthodox, rooms-katholiek, protestants. Sommigen eindigden op de pijnbank of op het schavot, sommigen in het klooster, anderen gewoon op hun sterfbed - in een paleis of een huisje. Sommigen werden vermoord, anderen pleegden zelfmoord. De uitgebeelde vrouwen staan allemaal in een genealogische én daarmee in een historische samenhang tot elkaar. De grondgedachte daarbij is de eenheid van de mensheid. Het hoofdsnoer begint in de grijze oudheid en gaat - via dochters of schoondochters - ononderbroken door tot in de tegenwoordige tijd. Anderen 'hangen' aan een zijsnoer. De echt wijd en zijd bekende vrouwen uit de galerij van veertig stammen bijna allemaal uit de Oudheid, de Middeleeuwen of de vroege Moderne Tijd. Daarnaast zijn er vijftien medaillons uit de achttiende tot en met de twintigste eeuw. Resultaat: een monument ter ere van de vrouw! Prof. dr. Willem J. Ouweneel (1944) is gepromoveerd in de biologie (1970), de filosofie (1986) en de theologie (1993). Hij is hoogleraar geweest in de wetenschapsleer van de natuurwetenschappen, de filosofie en de systematische theologie. Geschiedenis, muziek en kerkarchitectuur - zaken die in dit boek een grote rol spelen - hebben altijd zijn belangstelling gehad.