In Wat ik houden wil neemt de bijna dertiger Anne Marije je mee in haar zoektocht. Minder controle en meer zichzelf worden is haar missie. Ze heeft het voor het oog prima voor elkaar: afgestudeerd als theoloog, influencer via Instagram voor ruim 25000 volgers, getrouwd en mama van een lieve dochter. Maar achter de perfecte plaatjes worstelt ze met burn-outs en depressies. Totdat ze de diagnose autisme krijgt en steeds meer gaat ontdekken dat ze juist als zichzelf mooi is. Dat in kwetsbaarheid kracht te vinden is, ook al doet het soms pijn en moet je spullen en mensen laten gaan, die niet langer meer passen bij wie jij bent. Lees mee, over haar zoektocht naar authenticiteit en hoe minimalisme hierbij kan helpen.

Je gevoelens verdoven door zelfbeschadiging, alcohol en ‘foute’ mannen. Willen vluchten uit je kraambed, trillen van blinde paniek en de onverzadigbare drang naar geruststelling. Daar práát je toch niet over? Het stilzwijgen van hun mentale sores en opgedane trauma’s is voor Paula en Anna niet langer een optie. Delen is helen, luidt hun credo. Van kaft tot kaft is dit boek gevuld met kwetsbare verhalen die verbinding scheppen en herkenning geven. Échte verhalen over de strijd met angst, depressie, de gevolgen van seksueel misbruik en andere - met schaamte doortrokken - onderwerpen. De humoristische schoonzussen zijn niet vies van een flinke dosis zelfspot en delen graag de levensveranderende principes die hen deden opkrabbelen uit het stof. De schoonzussen Paula en Anna ontdekten de waarde van het praten over thema’s waar doorgaans veel schaamte bij gevoeld wordt. De verbinding die ontstaat als mensen de diepte ingaan, is voor hen onbetaalbaar. Op hun instagramaccount @deschrijvendeschoonzussen inspireren ze menig vrouw door zélf open te zijn over moeilijke gebeurtenissen uit hun leven. Paula (33) & Anna (28) zijn beiden getrouwd, toegewijd moeder en enthousiaste ondernemers.

Door adoptie aanvankelijk van de regen in de drup ‘Curry met Hagelslag’ beschrijft het levensverhaal van Rasika. Ze wordt geboren in Sri Lanka. Al heel jong overlijdt haar moeder. Rasika wordt als schuldige aangewezen. Haar vader laat zijn haat voor haar duidelijk merken. Opgesloten, bijna verdronken, geslagen, misbruikt... Dit is haar leven tot ze bijna 5 jaar is. Dan verandert alles... ze wordt geadopteerd en gaat verhuizen naar Nederland. In Nederland krijgt ze een mooi huis, een opleiding, een liefdevolle vader en moeder. Tenminste zo lijkt het voor de buitenwereld. Binnen het gezin is echter de dominante moeder de baas over alles en iedereen. Rasika moet voldoen aan eisen en verwachtingen die niet haalbaar zijn. En zakt weg in een diepe put van depressie die jaren duurt. Dan komt Jezus in haar leven. Hij geneest. Ondanks haar scepsis, pakt ze Zijn hand en laat zich omringen door Zijn liefde en warmte. Ze is nu zelf moeder en vastbesloten een liefdevolle ouder te zijn. Ze lijdt niet meer aan depressies of PTSS, ze is vrij van haar verleden en heeft een hoopvolle toekomst gekregen.

Als jonge twintiger ondergaat Christa een ingrijpende levertransplantatie. Samen met haar man Géor, met wie ze een paar maanden eerder is getrouwd, moet ze leren leven met een nieuwe lever. De gevolgen van haar ziekte en de transplantatie zijn zwaar en hebben ook gevolgen voor haar liefste wens: kinderen krijgen met haar man en maatje. Als haar grote liefde op 32-jarige leeftijd plotseling overlijdt na een hartinfarct, wordt de bodem onder haar leven weggeslagen. In dit boek lees je het diep ontroerende verhaal van een vrouw die met de brokstukken van haar leven verder probeert te leven. Ze neemt je mee in de rouw om haar man en haar kinderloosheid en hoe ze ondanks diepe dalen van depressie, wanhoop en een eetstoornis opkrabbelt en nieuwe liefde en levensvreugde vindt. Daarin spelen haar familie en haar geloof in een liefdevolle God een doorslaggevende rol. Het is een geloof dat ze door haar talenten en haar getuigenis leert door te geven aan anderen. Christa Tomassen (1972) is geboren en getogen in Bunschoten-Spakenburg en woont er nog altijd samen met haar man, Gert. Ze werkt parttime op kantoor. Naast haar hobby’s lezen, winkelen en fietsen, geeft ze met veel passie al jaren de cursus van Alpha: samen delen en vertellen over wat Jezus heeft gedaan.

Als Judith Stoker na ruim zeven stabiele jaren in een depressie terechtkomt, weet ze niet wat haar overkomt. De bodem onder haar bestaan lijkt in één keer te zijn weggevaagd. Via de huisarts komt ze bij de GGZ terecht waar ze een nieuwe diagnose krijgt: een bipolaire stoornis. Samen met haar psychiater en een sociaal psychiatrisch verpleegkundige zoekt ze naar de juiste medicatie. Elke dag schrijft ze over hoe ze zich voelt en wat er gebeurt. Ondanks dat ze door een loodzware tijd gaat, zijn er ook overal kleine lichtpuntjes waar ze zich aan vast weet te houden. Ik ben er nog (niet) is een eerlijk, openhartig en kwetsbaar boek over leven met een psychiatrische stoornis, geschreven door iemand die als therapeut ook veel kennis van zaken heeft. Het gaat over wanhoop en hoop, duisternis en licht, over dagen dat ze niet meer verder wil leven, maar ook dagen dat het leven de moeite waard is. Daarmee is het ook een boek vol lucht en humor. Judith steekt in dit boek andere mensen die worstelen met het leven een hart onder de riem. Ook informeert ze hen, en hun naasten, over wat een bipolaire stoornis (waarbij een depressie kan komen kijken) inhoudt.

God heeft ongeveer 20% van de mensen hooggevoelig geschapen. Dit boek geeft gegronde informatie over deze eigenschap én betrekt de Bijbel hierbij. De waarde van hooggevoeligheid wordt beschreven in relatie met God, jezelf en anderen. Ook wordt er aandacht besteed aan de uitdagingen die deze eigenschap met zich meebrengt. Marit Goessens heeft dit boek geschreven vanuit haar professie als psychologe en haar ervaring met hooggevoeligheid. Ervaringen van andere hooggevoelige mensen komen daarnaast volop aan bod. Het resultaat is een boek vol herkenning én erkenning voor hooggevoelige, christelijke mannen en vrouwen.