Anne Lies schreef rond het thema verdriet en rouw gedichten die zowel meelevend als bemoedigend zijn. Een mooi cadeauboek met illustraties. Anne Lies Mossel-de Kievit is bekend van haar gedichten op Facebook (@dichterbijdedag), ook schreef ze mee aan het Dagboek DagelijkseBroodkruimels.

Dit boek is geschreven voor mensen die te maken hebben met verlies en verdriet. Wat is rouw eigenlijk? Wat komt er op je af? Waarom willen mensen zo graag jouw verdriet verzachten? Rouw doet pijn en kost veel energie. Dat is niet raar, dat is wat het is. Naast algemene inzichten over rouw geeft Marco van der Straten ook hoopvolle handreikingen vanuit christelijk perspectief. Een mooi vormgegeven (cadeau)boek dat inzicht en troost biedt.

Doorleven – Omgaan met verlies en rouw Verlies, we maken het allemaal mee in het leven. Hoewel we bij rouw direct denken aan overlijden zijn er veel vormen van verlies die ook rouw met zich meebrengen: echtscheiding, verlies van werk of gezondheid, een familielid dat Alzheimer krijgt, het niet kunnen vinden van een partner of ongewenste kinderloosheid, abortus, een vriendschap die stukloopt of een kind dat het contact verbreekt, zijn zomaar een paar voorbeelden van ingrijpende verliezen die je bij je kunt dragen. Een verlies heeft impact op je psychische en lichamelijke gezondheid maar ook op je geestelijk leven. ‘Doorleven’ geeft zicht op verlies, inzicht in wat rouwen is en praktische handvatten hoe je met een verlies om kunt gaan. ‘Het gaat wel over’ of ‘je moet het een plekje geven’ zijn dooddoeners die in dit boek ontkracht worden. Een verlies blijft en dus zul je een manier moeten vinden om verder te gaan: dóórleven dus. Dat kan als je een verlies ook kunt doorléven. Op een praktische, persoonlijke en pastorale manier neemt Judith Stoker, psychosociaal therapeut, je mee door het landschap van rouw. Het boek is geschikt voor ieder die zelf of in zijn omgeving met verlies te maken heeft, maar zeker ook voor leidinggevenden, leerkrachten, verpleegkundigen, therapeuten en pastoraal werkers. Inclusief verwerkingsvragen voor persoonlijk gebruik of om in groepsverband te bespreken. Judith Stoker (1974) is getrouwd met Jan Willem en samen runnen zij ‘Gezinshuis De Vlerken’ waar ze kinderen met complexe problematiek een veilige plek bieden. Naast gezinshuisouder is Judith psychosociaal therapeut in haar eigen praktijk Voltooid Verleden Tijd. Ze heeft, mede door haar eigen traumatische verleden en ongewenste kinderloosheid, een groot hart voor mensen die in het leven vastlopen. In haar praktijk geeft ze relatietherapie en therapie bij allerlei psychische problemen. Ook begeleidt ze mensen die te maken hebben met verlies en rouw. Judith is een energieke, veelzijdige, enthousiaste, humoristische en gelovige vrouw die graag anderen inspireert. Eerder (2013) schreef ze een autobiografie ‘Tranen in mijn koffie’ en in 2016 verscheen ‘Adem in Adem uit’, een boek over leven in het ritme van Prediker 3. Daarnaast schrijft ze regelmatig blogs en spreekt ze tijdens verschillende gelegenheden.

Hoe ga je door na het verlies van een dierbare? Daar sta ik dan na jouw overlijden. ‘Neem je tijd!’, ‘pas goed op jezelf!’ en nog veel meer wordt tegen me gezegd, maar juist al deze lief bedoelde woorden roepen allerlei vragen bij mij op. ‘Waar moet ik op passen en hoeveel tijd moet ik nemen ...?’ Ik krijg ineens onbedwingbaar veel behoefte aan handvatten en protocollen, maar niemand lijkt mij daar mee te kunnen helpen. Langzaam voel ik steeds meer verwarring, angst en wanhoop opkomen. Ik herken mijzelf niet meer, snap niet meer hoe ik kan functioneren. Steeds meer verlies ik de realiteit uit het oog, maar als bijna alle kracht weg is om te kunnen vechten, begin ik langzamerhand te begrijpen dat er maar één weg is om nog door te gaan met mijn leven ... Willy de Hoop beschrijft haar intense rouwproces na de dood van haar man. Ze wil daarmee anderen die met rouw te maken hebben, tot steun zijn. Inzicht geven en behulpzaam zijn in het doen van de volgende stap, in het volgende uur of de volgende dag.

Als het leven pijn doet is het eerste boek van de schrijfster met het thema Rouwverwerking na het overlijden van een (geliefd) persoon en biedt een kijkje in het leven van een jonge weduwe. Annelies neemt je mee op haar levensreis dwars door een rouwproces vol vragen en beschrijft de strijd tussen loslaten en vertrouwen. Zij maakt de keuze om aan de hand van Jezus haar weg te vervolgen na de dood van haar echtgenoot. Met vallen en opstaan komt zij tot de ontdekking “mijn tranen zijn veilig in Zijn hand”. In Zijn kracht weet ze haar leven een nieuwe inhoud te geven en langzaam ontstaat het zicht op een hoopvolle toekomst. Annelies de Graaff is getrouwd en werkzaam als leerkracht in het basisonderws. Haar jeugd wordt getekend door de vraag: 'Wie ben ik?' Tijdens deze zoektocht ontmoet ze niet alleen haar biologische vader maar ook haar Hemelse Vader. Het geluk lacht haar toe tot het moment dat haar echtgenoot vrij plotseling overlijdt en zij achterblijft met twee jonge kinderen. Hoe Annelies omgaat met dit grote verlies en welke vragen er ontstaan, beschrijft zij in dit boek 'Als het leven pijn doet'. Het is een boek over rouwverwerking en beschrijft de strijd tussen loslaten en vertrouwen, dwars door alle 'waaromvragen' heen. Met vallen en opstaan, gaat zij door dit rouwproces heen en met de kracht van God weet ze haar leven een nieuwe inhoud te geven. Stap voor stap ontstaat het zicht op een hoopvolle toekomst. 'Als de dood je leven binnen glijdt, is het wel definitief, maar het betekent niet het einde.'

Het zal je maar gebeuren… Een rustige, zonnige avond. De dochter viert vakantie in Albanië, de zoon staat klaar op de wielerbaan voor de wekelijkse training. De ouders, broer en zus appen nog even totdat de zoon afbreekt met de woorden: ‘Stil, ik moet fietsen.’ Een paar uur later ligt het leven van de ouders aan flarden. Hun zoon blijkt tijdens de sprint te zijn verongelukt. Er is maar één weg; de weg naar Bolsward, naar een huis vol rouw… Lies Boven-Boonstra opent vanaf de eerste regel ruimhartig haar moederhart. Ze beschrijft hoe de eerste twee jaar van het rouwproces diepe sporen in haar leven trekt; ook in haar leven als christen. Het leven van een rouwende moeder gaat verder. Openhartig deelt Lies haar gedachten, gevoelens en de schijnbaar kleine gebeurtenissen die haar weer herinneren aan het vreselijke verlies. Ze ontdekt dat ze niets kan met goedbedoelde maar platgetreden clichés zoals het ‘een plekje geven’ of de dooddoener ‘alles komt goed’. Rouwen is een rauwe bezigheid voor een moeder die geen genoegen neemt met makkelijke antwoorden. Hoe en waar vindt ze de kracht om verder te gaan? Al na enkele bladzijden begreep ik dat hier iets op papier was gezet dat ik nog wel eens mis in afscheidsdiensten, in rouwadvertenties, in allerlei vormen van goedbedoeld meeleven en in geloofsgetuigenissen van rouwenden. Ik kan het met één woord aanduiden: eerlijkheid. Het raakte mij dat Lies haar gevoelens niet overschreeuwt met haar geloof, en evenmin haar geloof overschreeuwt met haar gevoel. Juist in het spanningsveld tussen deze twee zoekt ze met haar verscheurde moederhart een weg in de rouw. Het is deze eerlijkheid die dit rouwverslag meer dan persoonlijke waarde geeft: het is een bemoediging en gids voor ieder die, aangeslagen door de mokerslag van plotseling verlies, gevoel en geloof niet zomaar bij elkaar kan krijgen. (Philip Troost)